اگر حقیقت انسان را مجروح میکند دروغ انسان را میکشد.

زمانی شعرمیگفتم برای غربت باران...

ولی حالا خودم تنهاترم. تنهاترازباران...

حالا اگه دوست داشتین از حالا به بعد حفظش کنین...

دچارچه تناقضی شده ام 

دلم شورمیزند

امادستانم نمک ندارند...

عجب صبری خدادارد...

نازک آرای تن ساقه گلی

که به کشتمش 

وبه جان دادمش آب

ای دریغا ببرم میشکند...

درزنگی محتاج دوچیزباش...

1-قلبی که برایت میتپد...

2-قلبی که برایش میتپی...

رسم زندگی...

 رسم زندگی این است

یک روز کسی را دوست می داری

 و روز بعد تنهایی

به همین سادگی

او رفته است

و همه چیز تمام شده است

مثل یک مهمانی که به آخر می رسد

و تو به حال خود رها می شوی

چرا غمگینی؟

این رسم زندگی است...

چندقطره 

بارانِ شور

...

بی ابر

بی اسمان...

باریدند.